Oszibarack – Plim Plum Plam (2008)

Intrygująca inspiracja czy po prostu kopiowanie od najlepszych?

Plim Plum Plam to druga płyta Oszibarack, wydana po 4 latach od debiutu (Moshi Moshi). O Plim Plum Plam (dalej: PPP) zrobiło sie swego czasu i dalej jest głośno w polskim światku muzycznym. Wrocławski kwartet chwalony jest za mnogość zachwycających inspiracji i brzmienie na wysokim, światowym poziomie. PPP pełny jest electro, popu i muzyki klubowej. I wszyscy och-uja i ach-ują…

Tymczasem ja długo osłuchiwałem się PPP, żeby odkryć skąd tyle zachwytów i peanów. Na początku bowiem PPP wydało mi sie dość nieudanym miksem Noviki z Bjork. Do tego jakieś zapożyczenia z Goldfrapp czy Moloko/Roisin Murphy. Kakofonia dźwięków, ale tylko pierwszy utwór (Anchor Up) jakoś zapada w pamięć. Może jeszcze czwarty (Toss Your Lasso) i siódmy (Point Blank) zwracają na siebie uwagę. Reszta jest jakaś taka… bez polotu.

Odkryłem, że dla mnie PPP nie jest złe technicznie. Bo nie jest. Ta kakofonia dźwięków przeplatana wokalem jest dobrze zrobiona, nawet bardzo dobrze. A jednocześnie brakuje w PPP ducha. Tego czegoś, co wyróżnia dobrą muzykę. PPP to jakby zlepek plagiatów, zapożyczeń i wzorowania się na (co by nie było – najlepszych). Natomiast Oszibarack w tym wtórnictwie nie dodaje zbyt wiele (jeśli w ogóle coś dodaje) od siebie. Da się słuchać, ale słuchanie męczy. Chyba, że zostanie sie przy 3 wymienionych przeze mnie utworach odcinając się od całej pośledniej reszty. No ale umówmy się – 3 dobre tracki po 4 latach od wydania poprzedniej płyty?! Trochę mało by wzbudzić takie zachwyty u słuchaczy.

Oszibarack – Plim Plum Plam (2008)
1. Anchor Up
2. Liquid Song
3. Surfin Safari
4. Toss Your Lasso
5. Motorcross
6. A Piece Of Work
7. Point Blank
8. Molly
9. Play It Again
10. Stop Calling Me
11. Twitter