Muchy - Notoryczni debiutanci (2010)

INNI O PŁYCIE

muzyka.gery.pl, Ed Hammerhead — Muchy wchodzą w nowy etap, a więc - jak by nie patrzyć - ponownie debiutują. Nowa wytwórnia. Nowa płyta. Nowa jakość. Wciąż nie brak im młodzieńczej werwy, zażartości i pomysłowości do melodii, więc mają prawo nazywać siebie “notorycznymi debiutantami”.

Przed premierą krążka przyznałem, że mam sporo zaufania do Much i Marcina Borsa. Z żadnej ze stron nie zostałem zawiedziony, o czym zaświadczam z ręką na sercu. Jedyne czego brakuje mi na “Notorycznych debiutantach” to podjęte w warstwie muzycznej ryzyko, niespodziewany “skok w bok”, na który bardzo czekałem. Po zapowiedziach drugiego albumu, oczekiwałem syntezatorowego brzmienia, marzyłem o totalnym zagubieniu w latach 80. (patrz “‘93″). Podoba mi się natomiast, że mimo przebojowości większości piosenek zespół nie zapomniał o zadziornym, nieco “przybrudzonym” brzmieniu.

Poznański zespół niejednokrotnie zdradza oznaki otwartości, ale nazbyt nieśmiało i niepewnie spogląda na zachodnie mody, bojąc się zupełnego zagubienia, porzucenia pierwiastka polskości, z czego zresztą bardzo sprytnie tłumaczy się Michał Wiraszko, śpiewając: “arytmetyka zależności gubi nas, nie będziemy się więc bawić w rozbiór na czynniki pierwsze, skupmy się na efekcie końcowym”. Także zostawiam rozbiórkę na czynniki pierwsze, uznając efekt końcowy za udany.

Muchy - Notoryczni debiutanci / Wytwórnia: Sony Music [2010]

1. Rekwizyty
2. Notoryczni debiutanci
3. Przesilenie
4. W zasięgu ramion
5. Księgowi i marynarze
6. Przyzwolitość
7. Zimne Kraje
8. 15 minut później
9. Serdecznie zabronione
10. ‘93
11. Kołobrzeg - Świnoujście