Katy B - On a Mission (2011)
Nazywają ja objawieniem sceny dubstep. Niewątpliwie “On a Mission” to nietuzinkowy i udany debiut. Ale moja ocena może być spaczona. Na tydzień przed Selector Festival 2011 pojawiła się ta płyta. Kilka odsłuchań i festiwal. A tam Katy B na żywo. Na żywo wypadła rewelacyjnie. Płytę się rewelacyjnie słucha. Wiec może mają rację z tym objawieniem…
Płyta “On a mission” zawiera oczywiście hity, które już podbiły listy przebojów w UK i na całym świecie i otworzyły Katy B drzwi do światowej kariery. Znane Katy on a Mission, otwierające album Power on me czy też Easy Please Me i Movement to utwory - faworyci na mojej liście. Ale pozostałe też nie są gorsze, jak choćby balladowe Go Away.
Lady GaGa - The Fame Monster (2009, 2CD)
Dwupłytowa edycja wydana w przystępnej cenie (ok. 40 zł) to niewątpliwie rzecz niezbędna dla każdego fana muzyki tanecznej. Lady Gaga to fenomen ostatnich czasów jeśli chodzi o muzykę rozrywkową. Doskonale wypromowana i zyskująca rzesze zwolenników swoją taneczną muzyką Lady Gaga to klasa w swojej kategorii.
Na płytach znajdziemy wszystkie te najbardziej popularne, znane utwory. Mamy więc Bad Romance, Just Danece, Paparazzi, Poker Face. Pozostałe, mniej znane nei odstają znacząco od reszty, są dynamiczne, taneczne i co najważniejsze doskonale nadają się do zabawy.
Oszibarack – Plim Plum Plam (2008)
Intrygująca inspiracja czy po prostu kopiowanie od najlepszych?
Plim Plum Plam to druga płyta Oszibarack, wydana po 4 latach od debiutu (Moshi Moshi). O Plim Plum Plam (dalej: PPP) zrobiło sie swego czasu i dalej jest głośno w polskim światku muzycznym. Wrocławski kwartet chwalony jest za mnogość zachwycających inspiracji i brzmienie na wysokim, światowym poziomie. PPP pełny jest electro, popu i muzyki klubowej. I wszyscy och-uja i ach-ują…
Tymczasem ja długo osłuchiwałem się PPP, żeby odkryć skąd tyle zachwytów i peanów. Na początku bowiem PPP wydało mi sie dość nieudanym miksem Noviki z Bjork. Do tego jakieś zapożyczenia z Goldfrapp czy Moloko/Roisin Murphy. Kakofonia dźwięków, ale tylko pierwszy utwór (Anchor Up) jakoś zapada w pamięć. Może jeszcze czwarty (Toss Your Lasso) i siódmy (Point Blank) zwracają na siebie uwagę. Reszta jest jakaś taka… bez polotu.
Bomb the Bass – Future Chaos (2008)
Nowa produkcja „Future chaos” to prawdziwa bomba. Bomba basu. A to dlatego, ze jest to niesamowity – jak przebudzenie z 10 letniej śpiączki – powrót Tima Simenona z nową produkcja Bomb the Bass. A w projekcie gościnnie Mark Lanegan oraz Fujiya & Miyagi. I już sie robi bardziej miło niż tylko miło, szczególnie przez F&M.
Future chaos – stylowo acz syntetycznie. Ale czy komuś przeszkadzają dobre syntetyczne brzmienia? Mnie osobiście nie. Zwłaszcza w takim wydaniu jak na tej płycie. Jest spokojnie, muzyka unosi człowieka na mocnym, mięsistym beacie. Otula i otacza z każdej strony.
Cała płyta bardzo mi sie podoba. Natomiast ze względu na moją sympatię do Fujiya & Miyagi – jestem też zauroczony utworem drugim – Butterfingers. A taki np. „Fuzzbox” na zakończenie jest już niesamowity. Przeciągły ale nieustannie kończący się. Zapadł mi w pamięć ten ostatni track – będący zwieńczeniem całej płyty.
Polecam!
Fujiya & Miyagi - Transparent Things
Dziś był gorący dzień. Wieczór do chłodnych tez nie należy, choć ogólnie nie jest źle. Dlaczego o tym piszę? Zawiłę są meandry jak powstaje ten tekst i dlaczego. Otóż w ten gorący, upalny dzień dzieci już dawno wybiegły ze szkoły, zapaliły papierosy wyciągnęły flaszki. A prawdziwe cool chłopaki siedzą w cieniu, chłodzą się, słuchają muzyki i rozprawiają o nadciągających koncertach. Duże wydarzenie muzyczne - Heineken Open’er Festival 2008 - już czeka za progiem. A właśnie na Openerze mają zagrać m. in. Fujiya & Miyagi.